The co-composition pendulum: Reevaluating the composer-performer relationship

De accordeon is een relatief nieuw instrument in de hedendaagse muziek. Bijgevolg kunnen componisten op weinig literatuur terugvallen om de werking en de sonische mogelijkheden van de accordeon te begrijpen. Bovendien is het bestaande repertoire voor accordeon zeer klein. Zoals de onderzoeker zelf heeft ervaren, worden samenwerkingen met componisten daarom sterk gekenmerkt door een nauwe relatie tussen componist en uitvoerder, waarbij de uitvoerder vaak een actieve rol opneemt bij het creëren van muzikaal materiaal.
Er circuleren heel wat misverstanden over hoe muzikale werken gecomponeerd worden. In de klassieke muzikale traditie wordt het finale werk meestal opgehangen aan de naam van de componist maar de ervaring leert dat dit meestal het resultaat is van co-creatie tussen de (originele) uitvoerder en de componist, vooral in de primaire fase waarin ruw sonisch materiaal wordt ontwikkeld dat als voedingsbodem dient voor de rest van het creatieproces.
Dit doctoraatsonderzoek van Luca Piovesan heeft als doel de spreekwoordelijke barsten in de algemene opinie open te wrikken door de werking van de accordeon nog verder voor de componist te verhullen, onder meer door het gebruik van een resem elektronische klankvervormers. Met dit gepersonaliseerde instrument zal de onderzoeker nieuwe samenwerkingen opzetten met componisten en de resultaten van de co-creatieve processen analyseren met de theoretische tools van semiotische en historische analyse.