Spectrale technieken in jazz performance

Spectralisme is een houding ten opzichte van muzikale compositie die opkwam in Europa van de jaren zeventig, vooral door het werk van een groep Franse componisten zoals Gérard Grisey en Tristan Murail. Spectrale muziek verlegt de aandacht van discrete muzikale categorieën naar noties van proces, continuïteit, en de verkenning van perceptuele en culturele grenzen.
Het doel van dit doctoraatsonderzoek is de toepassing van spectrale technieken en attitudes in de compositie- en uitvoeringspraktijk van de jazz te bestuderen, en dit vanuit het perspectief van een klavierspeler in de hedendaagse wereld van de digitale muziek. Piergiorgio Pirro heeft een bijzondere interesse in het ontwikkelen van nieuwe geluiden en harmonieën die de mogelijkheden van de gelijkzwevende piano overstijgen, terwijl hij de manieren onderzoekt waarop de verandering naar een spectrale houding het jazzensemble als een creatief collectief beïnvloedt.