In dit onderzoek bestuderen we de perceptie van orkestklankkleuren in pianorepertoire om tot een verrijkende klankvorming te komen en zo het multi-interpretabel aspect van een compositie nog te versterken.
Experimenteel onderzoek naar de perceptie van orkestklankkleuren in het pianorepertoire, waarbij de invloed van het voorstellingsvermogen op dit proces wordt bestudeerd, vormt een unieke invalshoek. Er wordt aan de hand van een aantal bepalende parameters een overzicht geboden van de hele procedure die leidt tot herkenning en toepassing van de orkestrale factor op het pianorepertoire.
Het is niet evident om de gradatie van orkestrale klank op piano te evalueren omdat het effect moeilijk meetbaar is in definieerbare criteria. Bovendien zijn een aantal bestaande begrippen, zoals symfonisch en orkestraal, dermate universeel dat deze niet toereikend zijn om ‘orkestraal op piano’ adequaat te kunnen formuleren. Daarom worden in de loop van het onderzoek andere termen geïntroduceerd die meer duidelijkheid kunnen scheppen rond deze problematiek.
Perceptie en interpretatie van de texturen van het repertoire spelen een cruciale rol bij dit onderzoek. Er wordt een single-case design opgestart om aan de hand van EEG- metingen het effect van klankkleur te meten. Hiermee kan de invloed van het voorstellingsvermogen op de orkestrale perceptie in het pianorepertoire getraceerd worden.