Nieuwe compositorische paden op basis van de harmonische taal van Elliott Carter en het deconstructivisme

Dit doctoraatsonderzoek van Raffaele Longo koppelt compositie aan muziektheorie vanuit een innovatief methodologisch standpunt. Het originele karakter van dit project baseert zich op de definitie van een nieuw paradigma in muziekcompositie. De onderzoeker zal nagaan op welke wijze de harmonie van Elliott Carter (1908–2012) —zoals verwoord in zijn handboek— de drijvende kracht kan zijn om vernieuwende compositorische wegen te exploreren door de waarden van het “New Humanism” te toetsen aan de typisch deconstructivistische benadering. Carters harmonische wereld neemt hier de rol waar van een postmoderne grammatica (in de aard van een soort “Renaissance-atelier”). Tegelijk probeert het onderzoek ook om creatief te innoveren door een nieuw compositie-paradigma te poneren dat stoelt op de ultieme resultanten van het poststructuralisme, dit alles in het kader van een muziektheoretische benadering.