In tegenstelling tot non-idiomatische improvisatie met menselijke improvisatoren, is het moeilijker om intense en verrassende muziek te maken in interactie met een computer. Ook het concept van improvisatie als een muzikale dialoog is moeilijk herkenbaar voor een computer. In dit doctoraatsonderzoek beoogt Peter van Bergen zijn esthetische opvattingen over muzikale improvisatie en compositie én zijn muzikale ervaringen in het samenspel met menselijke improvisatoren, te vertalen naar een omgeving waarin menselijke muzikale improvisatoren en artificiële improvisatoren (hard- & sofware persoonlijkheden, computers) samenwerken.
Met dit doel zal, in samenwerking met programmeur Johan van Kreij, software voor interactieve en autonome improvisatie worden ontwikkeld, softwaretools waarmee de “ware, onstabiele aard” van improvisatie en compositie kan worden onderzocht en hoor- en zichtbaar wordt in een praktijkcontext. Het onderzoek moet leiden tot nieuw compositorisch-improviserend werk, onvoorspelbare improvisaties met een eigen esthetische signatuur, een nieuwe persoonlijke instrumentale en improvisatietechniek en syntaxis, teksten die artistiek onderzoek beschrijven, en theorie over improvisatie in relatie in relatie tot samenstelling, computers, interactiviteit en instabiliteit.