De notatie is niet de muziek

"De notatie is niet de muziek": schijnbaar evident, maar ook knap vervelend, want de notatie lijkt het enige echte houvast, het enige wat bewaard is en "wetenschappelijk" kan bestudeerd worden, zeker in de Oude Muziek. Daar is er inderdaad geen levende traditie onveranderd doorgegeven; in tegendeel: de "verpakking" van de muziek leidt er vaak steeds verder van de bron weg. Doel van mijn onderzoek was steeds, de klank achter de notatie te vinden, de componist achter de noten. Het is eigenlijk oninteressant, me af te vragen wat ik als uitvoerder met een bepaald muziekstuk kan doen: dit brengt me niet verder dan mijn eigen kwaliteiten en/of beperkingen - hoe dan ook: als uitvoeder kleur ik steeds ook zelf mijn interpretatie, zelfs ongewild. Interessanter vind ik de vraag: wat heeft deze componist of dit muziekstuk me te vertellen? Om dit te verstaan, om de mens achter het werk te ontmoeten, moet ik zijn taal leren, in detail,-in de diepte, genuanceerd, met invoeling, nieuwsgierigheid en respect. Ik heb gemerkt dat het voor mij in elk geval boeiender is dan snel consumptietoerisme of egoïsme waarbij ik mij als uitvoerder centraal stel...