Les Synthétistes was een collectief van Belgische componisten (René Bernier, Francis de Bourguignon, Gaston Brenta, Théo De Joncker, Robert Otlet, Marcel Poot, Maurice Schoemaker en Jules Strens) die zich in 1925 verenigden naar aanleiding van de zestigste verjaardag van hun gevierde leraar, Paul Gilson. Ze hadden de intentie om diverse tendensen in de muziek vanaf 1925 te synthetiseren. In deze periode uit de Belgische muziekgeschiedenis was het harmonieorkest een belangrijk hulpmiddel voor componisten, vooral omwille van het ontbreken van een professioneel symfonisch orkest. De Synthetisten componeerden bijgevolg een aanzienlijke canon van originele symfonische werken voor harmonieorkest.
Met dit doctoraatsonderzoek tracht Luc Vertommen nieuwe inzichten te brengen in de ontwikkeling en de historische betekenis van de Belgische muziek met de nadruk op de muziek voor harmonieorkest en zijn aanzienlijke internationale relevantie. Het uiteindelijke doel is een brede interesse te genereren en de studie en uitvoering van dit repertoire te stimuleren. Eerst zal een theoretisch en contextueel onderzoek leiden tot een grondige studie van het leven en werk voor blaasorkest van Marcel Poot, de protagonist van de Synthetisten. Dit zal resulteren in een biografie en definitieve werkenlijst van Poots werken voor blaasorkest. Ten tweede zal de identificatie van data en bronnenmateriaal leiden tot het samenstellen van een exhaustieve lijst met originele werken voor blaasorkest gecomponeerd door alle Synthetisten. Tot nu toe werden al meer dan zestig originele werken uitgekozen omwille van hun intrinsieke muzikale waarde en hun internationaal en historisch belang. Ten derde, en tevens het zwaartepunt van dit doctoraat, zal praktijkgericht artistiek onderzoek leiden naar het redigeren en uitgeven van de geselecteerde werken.