Mijn onderzoek omvat heel wat, maar het belangrijkste is dat het draait om muziek. Mijn verhouding tot de muziek. Het gaat over uitvoeren, over componeren. Het gaat over emotie, expressie en de ziel. Het gaat over bedenkingen bij de musicus, ideeën en inspiratie. Er waren twee basisconcepten (basisvragen) welke mij doorheen mijn Ph.D. hebben geloodst. Het eerste “Het onderzoek naar emotie-opwekkende parameters en technieken in de laatromantische muziek en de hercontextualisering ervan in mijn artistiek praktijken”, het tweede - en minder duidelijk - de vraag “Hoe wordt iemand een betere musicus?”
De doelstelling bestond erin beide basisconcepten aan elkaar te rijgen en een weg te vinden om het onderzoek te incorporeren in mijn artistieke praktijk.
Experimenten, composities, debat, lezingen en muziekuitvoeringen maakten deel uit van de zoektocht. In het begin zocht ik naar antwoorden met het oog op het begrijpen van begrippen zoals emotie en expressie daar ik het mysterie in de muziek wou ontrafelen. Evenwel kwam ik, toen het discursieve supplement in zicht kwam, tot de vaststelling dat we weliswaar moeten blijven zoeken om concrete antwoorden te vinden op hoger vermelde basisvragen, maar in het diepste van onze gedachten moeten blijven hopen hierin niet te slagen.