Alexander Scriabin (1872–1915) was een innovatieve componist die, door een belangrijke evolutie in zijn muzikale taal, een manier vond om zichzelf te bevrijden van de restricties van tonale muziek en de overgang maakte naar een ongeremde vorm van muzikale creatie. Twee verbonden elementen die deze transformatie versnelden waren Scriabins ontwikkelend mysticisme en zijn perceptie van kleur als de visuele pendant van geluid, tot stand gebracht door synesthesie dan wel een bewuste artistieke intentie.
In dit doctoraatsonderzoek van Nuno Cernadas zal de kleur- en geluidssymbiose van Scriabin en zijn relatie tot mystieke filosofie, zoals in Prometheus: The Poem of Fire (Op. 60), worden bestudeerd om deze ideeën toe te passen op de creatie van een origineel multisensorisch liveconcept voor de uitvoering van zijn tien pianosonates. Het onderzoek zal focussen op de mystieke filosofieën die Scriabin beïnvloed hebben, hun historische en culturele betekenis in het vroege twintigste-eeuwse Europa en hun rol in de ontwikkeling van Scriabins stijl. De onderzoeker zal een diepgaande studie ondernemen van Prometheus, diens eerste poging om een multisensorieel kunstwerk te produceren waarbij kleur en muziek vermengd worden in een transfiguratief meesterwerk. Muzikale interpretatie en uitvoeringspraktijk staan evenzeer centraal. Via de synesthetische exploratie van Scriabins tien pianosonates zal dit project een muzikale en optische ervaring creëren die de visionaire intenties van de componist volgt én voortzet.